Ömrüm davamlı addımlardı
Menime hakim kesilmiş aritmiya
Ritmi pozan yoluma girenlerdi,
Yolumdan çıxanlardı.
Düneni unutmaq adet halına çevrilib
Xronika amneziya
Her addım yeni yol yoldaşıyla müşayiet.
Dünen dost olan bugün artıq menimle addımlamır,
Dünenim bugünüme etmir sirayet,
Demeli, azadam qaranquş tek,
Rahatam,yoxdu dostum.
Öz yolumda terk olunmuş tek
Dünen bir sevgilim var idi,
Bir az yoruldu,
Oturduuu,oturduuum.
Ritm pozuldu.
Aldım qucağıma,
Razı olmadı.
Dedi burax get!
Terk etdim!
O rahat, men azad.
Bir neçe ümid de basdırıldı hemin gün.
Amma çox tez unuduldu.
Qulağın mende olsun!
Bu deqiqe sensen dostum.
Zamanı dondur bacarsan,
Qoy her şey donsun,
Ümidler doğrulsun!
Güneş sönsün!
Qaranlıq! Boş masa
Üstünde bir şam.
Elde mektub!
3-ce kelme yazılı:
GÖZLEME! BAĞIŞLA! ELVİDA!

Elvida, nazlı ümidlerim, Elvida
Elvida men gedirem amma ağlama,
Elvida, Yandıraraq körpüleri,
Gedirem sona çatıb eserim.

Qaranlıq vağzal, heykel sernişinler,
Bu yerde neçe ürek qırıldı,
Neçe sızılti inler.
Belimde günahlar,
Torbamın içinde sınıq qelbim,
Ellerimde qan.
Neyim var ki, meni de menden aldın.
İndi boş hediyye qutusu kimidi heyat.
Gözlemekde her kes,
Öz boş içini bezeklerle gizlemekde.
Bezdim demir qefesdeki qanadlı arzudan,
Taleyimle püşk oynamaqdan
Bezdim ağrıdan.
Gedirem qaranlıq şeherin xeste küleklerinden,
Gedirem meni sevenlerin içinden üreklerinden.
Gedirem, bu torpaqda bitmedim men,
Bu cemiyyet anlamadı.
Ve gedirem ilk qatar hara aparsa ferqi yoxdu.
Elvida, doğma pencereler, Elvida
Elvida, ulduzlu geceler, Elvida
Gedirem
Divardakı resmlerimi tullayarsız,
Yazdığım şeirleri de kim istese paylayarsız.
Güldürersiz sevgilimi darıxıb ağlayanda,
Yandırarsız çadırı kimse yas saxlayanda.
Lazım deyil quru hörmet,
Mene doğma faciem.
Elvida, sonuncu misra senle bitdi qafiyem!