Damarlarımda qan dönür,
Fikirlerimde ümid ölür,
Her günümde ay çıxır,
Qaranlıq içime güneş ölür,
Damarlarım tromblaşıb, zaman geriye saxla..
Bu nedi nebz ölür..
Bütün beden esir, elim donur...
Qara kömür ayaqlarım, su istiyer dodaqlarım
Yanımda yoxdu dostlarım, eseblerim tarım-tarım...
İş işleyim, gedim tez mal alım...
Damara mal basım, rahatlasın beden..
Qalmasın neden ki, sema doğmasın günü...
Beladı her günüm...
Budur dar günüm ve dostlarım tek iynelerdi...
Hem de mehv edir meni...
Bu nece dostluqdur?!
Üstümü örtün, yene güneş batır, mene soyuqdu...

Açılır seher...
Göz açılmır, qaranlıqdı, hiss etmirem sabahı...
Oyanır şeher...
Men ölürem, heç cür terk ede bilmirem tamahı..
Üreyim sıxılır...
Güneş batır menim üçün, bu sonumdu, kömeksizem....
Heyatım meden...

Boz şeherim, menim ellerim senin divarlarını rengareng etsin..
Qoymaq olmaz aheng itsin..
Qara lekler seni terk etsin, getsin..
Çeksin arxasınca her kes eyni resm...
Üstünde yazılsın eyni nesr..
Qarşımızda problemli, damarı deşilmiş nesl...
Besdir! Kesin! Artır sayı günü günden kompleksli genclerin..
Yerde istifadeye yararsız iynelerin ortasında, çıxılmaz durumda qalmış gencliyim..
Budurmu sonu bu genclerin?!
Boz şeherin tinlerinde itib getdi gencliyim...
Dostum oldu damarı deşen iyneler ve men bu zeheri iylerem...
Fikirlerim perem-perem.. Men ölümü gözlerem..

Açılır seher...
Göz açılmır, qaranlıqdı, hiss etmirem sabahı...
Oyanır şeher...
Men ölürem, heç cür terk ede bilmirem tamahı..
Üreyim sıxılır...
Güneş batır menim üçün, bu sonumdu, kömeksizem....
Heyatım meden...